Op het einde van de 17de eeuw vestigde Hans Joris De Wolffs zich in een “pachtwinninge”, in de huidige Verlatstraat te Tienen. Op het huis stonden verscheidene renten ten voordele van de Sint-Germeinskerk. Deze werden in 1697 voldaan door Sieur Hans Joris Wolffs. Hij was getrouwd met Anna Maria Saels en kreeg van haar als eerste zoon Joannes Georgius, die op 12 januari 1681 in Tienen werd gedoopt. Hans en Jan zijn beide afkortingen van Johannes. In documenten zien we dat Hans Joris zijn handtekening plaatst als Jan Jorges de Wolffs, terwijl hij in de tekst zelf Hans wordt genoemd.
Het huis in de Verlatstraat bestaat nog. Het ligt aan een pleintje, met kadasternummer F 146 en de huisnummers 10-12. Hier woonde later Hendrik Verlat die talrijke huisjes liet bouwen in de straat die sedertdien naar hem werd genoemd. (Foto bij Kempeneers, Thuis in Thienen, p. 952). Waar De Wolffs of Wolffs vandaan kwam, heb ik nog niet gevonden. Hij was zeker geen Tienenaar, maar een inwijkeling, met veel geld.
In december 1699 kocht Hans Joris de Wolffs, in aanwezigheid van notaris L. Sannen te Tienen, het Hof ten Steen in Orsmaal. De verkoop werd bevestigd voor notaris Jan Loyaerts te Tienen op 5 februari 1700. De verkopers waren Sieur Gillis Coenen en Margareta Hoebancx “gehuijsschen”. Het domein in Orsmaal werd toen omschreven als de Heerlijkheid van Steen binnen Orsmaal met het Kasteel, Cijnsboek, weiden, beemden, jacht, visserij en alle andere rechten, met inbegrip van de molens, “soo graenmolen als smoutmolen tot Orsmael”.
Hans of Jan Joris was een vermogend man. In een document, getiteld “Staet ende specificatie der goederen”, worden op drie bladzijden de bezittingen opgesomd die De Wolffs alleen al in Orsmaal bezat: een blok in het Broek, een weide in de Molendijk, een zille “op den borne”, zes roeden kemphof, acht roeden land regenoten het Huis ten Steen, enz.
Hans Joris de Wolffs maakte zijn testament voor notaris G. Wouters op 10 juni 1717. Twee jaar later liet hij op 8 maart 1719, voor notaris Jan Loyaerts, veranderingen aan zijn testament aanbrengen. Zijn oudste zoon Joannes was toen 38 jaar, maar misdroeg zich tegenover zijn gelijknamige vader. Het was zo erg, dat Hans Joris I besloot om zijn testament te wijzigen, wegens de “quaede ende infaeme wenschen, ende drijgementen”. Hij vreesde dat de oudste zoon, na de dood van vader of moeder, niet zou ophouden met “vexeren, turberen, en injurieren”. Daarom kreeg, wie het langst leefde, de volle macht om het testament te wijzigen, ja zelfs om zoon Joannes de Wolffs II te onterven. Hans Joris tekende de notarisakte met een kruisje, omdat hij verklaarde wegens zijn hoge ouderdom en bevende hand niet te kunnen schrijven. Zijn vrouw, Maria Saels, tekende wel.
Volgens pastoor Frenay stierf Hans Joris in 1707 te Tienen, 105 jaar oud. De sterftedatum is zeker onjuist. De Wolffs werd op 21 juni 1721 in de Sint-Germeinskerk begraven. De notarisakte vermeldt enkel dat hij hoogbejaard was in 1719. Tot heden heb ik noch zijn geboorteplaats noch zijn geboortedatum teruggevonden. (Deze bijdrage verschijnt in 2004 in mijn Toponymie van Orsmaal-Gussenhoven en Melkwezer).
Dr. P. Kempeneers.