Wat gedrukt staat, is niet altijd juist. In een vorige sprokkel heb ik gewezen op onjuistheden die men op het internet kan lezen. Nogal wat dilettanten wagen zich, zonder enige wetenschappelijke kennis, aan de geschiedenis of de naamkunde van hun streek. De aangeboden tekst is dikwijls een vertaling uit het Frans, bijvoorbeeld uit de geschriften van rijksarchivaris Alphonse Wauters, maar zonder bronvermelding. Eigen archiefwerk komt er zelden aan te pas.
Een journalist van de RTBf liet recentelijk een werk verschijnen over de gemeentenamen van Wallonië. Vermits elke wetenschappelijke basis ontbreekt (hij zegt het zelf in zijn inleiding), is het resultaat een compilatie van oude verklaringen. Deze journalist waagde zich ook, in nogal kreupel Nederlands, aan een woordenboek van de Vlaamse gemeentenamen. Het boek is gelukkig niet uitgegeven.
Op dit ogenblik werken een aantal leden van de Koninklijke Commissie voor Toponymie en Dialectologie aan de redactie van een woordenboek van de Belgische gemeentenamen. Samen kan zo, naar het voorbeeld van het Zwitserse “Lexikon der sweizerischen Gemeindenamen”, een drietalig Belgisch woordenboek ontstaan. In dit woordenboek worden alle gemeentenamen van voor 1831 opgenomen, zo een 3000-tal, met inbegrip van enkele streeknamen zoals Bruningerode (in het Frans Brunengeruz), Haspengouw (Frans Hesbaye), Hageland, Pajottenland, Kempen, Vlaanderen.
Zulk woordenboek zal een leemte opvullen. Het internet staat thans bol van verkeerde verklaringen. Basis is nog altijd het Franstalige boek van prof. Albert Carnoy, uit 1948. Nogal wat besturen putten uit dit boek om de naam van hun gemeente uit te leggen. Jammer genoeg is bijna het hele boek verouderd en onjuist. Het nieuwe woordenboek van gemeenten (streefdatum 2008) geeft naast de juiste oude vormen de beschaafde en plaatselijke uitspraak, en vervolgens een wetenschappelijk gefundeerde verklaring, opgesteld door filologen, verwijzend naar een uitgebreide bibliografie.