Door de wet van 1877 moesten alle gemeenten een atlas opstellen met gegevens over de waterlopen op hun grondgebied. Sommige watertjes hadden geen naam. Nogal wat opstellers noemden ze gewoon Waterloop, of in het Frans Coulant of Cours d’eau. In 1952 werd de wet aangepast en kwamen er nieuwe atlassen. Door de vernederlandsing werd Coulant d’eau vertaald als Waterloop. In feite waren er in 1877 al veel soortnamen verloren gegaan. Denk aan namen als Vloedgracht of Vloedgroebbe, niet opgenomen in Van Dale.
De provincie Brabant gaf de waterlopen een nummer. De Gete in Budingen kreeg het nummer 4.001. Het getal 4 vooraan wijst op het bekken van de Gete. Dit betekent dat alle waterlopen die uiteindelijk in de Gete uitmonden, beginnen met 4. De Mene, in Meldert ook Molenbeek genoemd, heeft het nummer 4.043. Hoe hoger het getal, hoe minder belangrijk de beek. Op de grens van Meldert en Willebringen vloeit de Jordaan, met nummer 4.050. Een bijriviertje hiervan is de Rottebeek, zo genoemd naar het veld het Rot in Meldert. Dit beekje heeft het nummer 4.054. De Velp in Boutersem vloeit niet naar de Gete af, wel naar de Demer. Het nummer is 3.015. Het getal 3 wijst op het bekken van de Demer. De Vondelbeek is een kleinere waterloop dan de Velp en heeft dus een hoger getal: 3.114. In Langdorp heeft de Herseltsebeek nummer 7.018. Waterlopen met vooraan 7 wateren af naar de Nete. De Vlaamse Gemeenschap heeft nu alle waterlopen van de 5 provincies verzameld in de VHA. Dit is de Vlaamse Hydrografische Atlas, met nieuwe nummers voor de meer dan 15.000 waterlopen in het Vlaamse Gewest.
Dr. P. Kempeneers.